پلی‌پروپیلن (Polypropylene)
پلی‌پروپیلن یک پلاستیک است که برای ساخت دسته‌های چاقو استفاده می‌شود. اختصار شناخته‌شده بین‌المللی برای پلی‌پروپیلن PP است.
پلی‌پروپیلن یک ترموپلاستیک است که ماده‌ای ساخته‌شده به‌دست انسان است و می‌تواند در دمای مشخصی شکل بگیرد. فرآیند شکل‌دهی برای پلی‌پروپیلن و همه ترموپلاستیک‌های دیگر برگشت‌پذیر است، به این معنی که می‌توان پلاستیک را دوباره گرم کرد و به شکل جدیدی درآورد. اساساً، این فرآیند می‌تواند به‌طور نامحدود تکرار شود، به شرطی که پلاستیک داغ نشود، که منجر به تجزیه حرارتی آن می‌شود. ترموپلاستیک‌ها مانند پلی‌پروپیلن می‌توانند برای کاربردهای زیادی استفاده شوند.
امروز، آنها بزرگ‌ترین گروه از مواد ساخته‌شده به‌دست انسان هستند. پلی‌پروپیلن در سال 1954 در آلمان (شرکت Farbwerke Hoechst در فرانکفورت) و تقریباً همزمان در ایتالیا (دانشگاه پلی‌تکنیک میلان) توسعه یافت. این ماده اولین بار در ایتالیا ثبت اختراع شد، جایی که تولید صنعتی آن در سال 1957 آغاز گردید. امروزه، پلی‌پروپیلن دومین پلاستیک مهم (بر اساس فروش جهانی) است و تنها از پلی‌اتیلن (PE) پیشی گرفته است. به‌طور کلی، ترموپلاستیک‌ها – از جمله پلی‌پروپیلن – پردازش آسانی دارند. آنها می‌توانند جوش داده شوند، سطح بالایی از مقاومت شیمیایی و خواص عایق الکتریکی خوب دارند که آنها را به ماده‌ای محبوب در صنایع مختلف تبدیل می‌کند.
علاوه بر این، پلی‌پروپیلن دارای ویژگی‌های دیگری است که در یک ماده مورد استفاده برای ساخت دسته‌های چاقو مطلوب است. این ماده بسیار سبک است (پلی‌پروپیلن سبک‌ترین نوع پلاستیک‌هاست) و در عین حال بسیار سخت است. این ماده به‌ندرت دچار ترک‌های تنشی می‌شود. علاوه بر این، خواص مکانیکی پلی‌پروپیلن می‌توانند در حین تولید تحت تأثیر قرار گرفته و تغییر کنند که این امر آن را حتی بیشتر چندمنظوره می‌کند.
به‌لطف خواص شیمیایی و فیزیکی‌اش، پلی‌پروپیلن ماده‌ای است که کاربردهای زیادی دارد و به‌خصوص برای قطعات قالب‌گیری تزریقی بسیار مناسب است. محصولات فیلم و فوم نیز از پلی‌پروپیلن ساخته می‌شوند. این ماده سبک، سخت و نسبتاً ارزان به‌طور گسترده‌ای برای ساخت دسته‌های چاقو ساده استفاده می‌شود.